هرگاه انسان با دشمن پیدا به پیکار و جنگ برخیزد مدد کار او مَلَک و یا فرشته باشد. چنانکه خداوند می فرماید: «يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمِينَ »{آل عمرا 125} (برای حفظ و نصرت شما پنج هزار فرشته را برای مدد به شما می فرستد) و چون انسان با دشمن نهان خود پیکار کرد مددکار او ملِک یا پادشاه است چنانکه باری تعالی می فرماید: «ان عبادی لیس لک علیهم سلطان و کفی بربک وکیلا» (همانا بر بندگان من تو را (شیطان را) راهی نیست و خدا برای حفاظت آنها کافیست.) {اسرا 65}
و نیز پیکار با دشمن نهان سزاوارتر از پیکار با دشمن پیداست زیرا دشمن پیدا اگر بر انسان مومن غلبه یابد در دنیا و یقین باشد. و نیز هرکسی را که دشمن پیدا بکُشد شهید باشد، ولی کسی را که دشمن نهان بکُشد رانده و محروم باشد.
پس دوری جستن از شرّ دشمن نهان سزاوار تر است، و این ممکن نباشد مگر اینکه به دل و زبان گوید: اعوذ بالله من الشيطان رجيم
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.